දෙවන වේදිකාව / Dhewana Wedikawa

“කවුද ඒ?”
“අඳුනන කෙනෙක්. ‘
ඒ බව දන්නවා. අඳුනන්නේ නැත්නම් කතා කරන්නෙ නැහැනෙ.”
බිම වැටී තිබුණු නෙළුම් මල් අංජන දෙපයින් පාගා පොඩි කර
දැමුවේය.
” මම ගිහින් මල් ගෙන්නද?”
” ඔන නෑ. යමු ගෙදර. ”
” ඇයි වඳින්නෙ නැද්ද? ”
“ຫ”
“ຊາຜີ?”
* වන්දනා කරගෙන හිටිය පිළිමෙත් මට එරෙහි වෙලා හින්දා. මගේ ජංගම දුරකථනය නාද වන හඬ ඇසුණ ද එය අතට ගන්නට පවා මම බියවීමි.
” ගන්නෙ නැද්ද? සරෝජ් කතා කරනවා වෙන්නැති.”
බොහෝ වේලාවක් හඬ තැලූ දුරකතනය අනතුරුව නිහඬ විය.
” දැන් කොහේද යන්න ඕන?”
” ගෙදර.”
” කාගෙ ගෙදරද? ”
” අපේ ගෙදර. ”
“අපේ ගෙදර කිව්වේ දැන් ජිවත් වෙන ගේ නම් ඒක වැරදීමක්. ඒ මගේ ගෙදර. මම දුක් මහන්සි වෙලා මහා මුදල් කන්දරාවක් යට කරලා හදාගත්ත මගේ ගෙදර.”