Osho : Sorba da Buddha | ඕෂෝ : සෝර්බා ද බුද්ධා

මලකට හැකි මුත් සුපුෂ්පිත වන්නට මිනිසාට තවමත් නොහැකි වෙලා මිනිසා ජිවත් වන්නේ විඳවමින්; අතීතය ඉතා අඳුරුයි; දුක් මුසුයි. යටපත් කිරි මවලින් ගහණයි. හැම යටපත් කිරීමකම හැම තහනමකම ප්‍රතිඵලය ප්‍රචණ්ඩකාරියි; බිහිසුණුයි.

මාත වීයත්වයට මෘදුගුණ අහිමි කළේ පූජකයන්, දේශපාලකයන් හා අහංකාර ගුරුවරුන්. (ඇතැම් විට මවුපියන්) කිසිදු බෙදීමකින් තොරව. නිර්මලව පරිපූර්ණව උපන් ළදරුවන් ඛණ්ඩනය කළ. ඒ ස්වාභාවිකත්වය හා නිර්මාණශීලිත්වය අහිමි කළ අතීත සිරකුටි වලින් නිදහස ලබා, ලෞකිකත්වය හා අධ්‍යාත්මිකත්වය යා කෙරෙන නව ලොවක් නිර්මාණය කිරීමට නම් බටහිර ලෝකයේ විඳවීම්වලට මුල් වූ විද්‍යාවත්, පෙරදිග ලෝකයේ කලකිරීම් වලට හේතුවූ ආගමත් කලාත්මකව සුසංයෝග කිරීම වැදගත්. ඒ අනුව බිහිවන නව වාතවයා කවියෙක්, විද්‍යාඥයෙක් වාගේම මුනිවරයෙක්.

මගේ අදහස අනුව නම් නව මිනිසා යනු සෝර්බා ද ග්‍රීක් මෙන්ම ගෞතම බුදුනුවන් යන දෙදෙනාගේම එකමුතුවක්. එ නිසා නව මානවයා නම් කළ හැකියි ”සෝර්බා ද බුද්ධ ‘ යනුවෙන්, ඔහු ඉන්ද්‍රිය ගෝචරයි. ආධ්‍යාත්මිකයි. භෞතිකයි.

ආදරයෙන් පිරුණු මේ නව මාන වීයත්වය පැවැත්මට ගෙන ආවොත් මිහිතලය පැවැතිය යුතු ආකාරයට පවතියි. ලොව පාරාදීසයක් බවට පත්වෙයි.

සියල්ල බුද්ධ බවට රූපාන්තරණය වෙයි